Opieka nad osobą starszą- jak sobie radzić?

Ostatnio znajoma zapytała mnie, jak sobie radziłam z opieką nad moją babcią. Nie było łatwo, gdyż jednocześnie były w domu dzieci, a babcia- po udarze, wymagająca stałej opieki. Na szczęście częsta obecność cioci, rodziców, a nawet pielęgniarki środowiskowej, bardzo ułatwiła tę opiekę. Tamta rozmowa uświadomiła mi, że opieka nad seniorem może być problematyczna i nie wszyscy dają sobie radę. Mam nadzieję, że dzisiejszy post choć trochę pomoże osobom, które mają pod swoją pieczą osobę starszą.

Przede wszystkim na potrzeby swojego podopiecznego.

Starsi ludzie bardzo często bywają najzwyczajniej w świecie samotni. Przeżyli sporo lat, mają wiele wspomnień, doświadczeń. Potrzebują wygadać się, mieć obok kogoś, kto zwróci na nich swoją uwagę, z kim będą mogli porozmawiać. Znajdźmy trochę czasu na taką rozmowę. Pooglądajcie razem stare zdjęcia, posłuchajcie historii. To nic nie kosztuje, a może naprawdę bardzo pomóc.

Starsi ludzie nierzadko czują się bezużyteczni. Zwykle stan psychiczny nie idzie w parze z fizycznym. Chcieliby robić o wiele więcej, przydać się do czegoś, ale fizycznie nie są w stanie. Starszy człowiek, mający spory bagaż doświadczeń, będzie chętny do pomocy. Zapytaj go o poradę, nawet jeśli jej nie potrzebujesz. Senior poczuje się doceniony, potrzebny.

Szacunek do starszej osoby jest bardzo ważny. My, jako młodsze pokolenie, nie możemy się mądrzyć i pokazywać, że wszystko wiemy najlepiej. Dajmy seniorowi przeświadczenie, że to on jest najmądrzejszy, choćby z racji wieku. Szanujmy jego poglądy, przyzwyczajenia- one się nie zmieniają. Jeżeli podopieczny od 40 lat, w każdą niedzielę je rosół- uszanuj to. Nie próbuj zmieniać na starość jego nawyków, bo zrobisz mu krzywdę.

Opiekun osoby starszej może czuć się wykończony, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Trzeba mieć świadomość tego, że seniorzy bardzo często mają demencję starczą. Mogą wyzywać wszystkich wokół, nie poznawać najbliższych, krzyczeć, mieć halucynacje, widzieć wszędzie spiski, nie ufać nikomu. Mogą przez to nie mieć apetytu, mogą rzucać jedzeniem. Robią różne rzeczy, które ciężko jest logicznie wytłumaczyć. Jednego dnia możesz być dla seniora najlepszym przyjacielem, któremu opowiada historię swojego życia, z którym siedzi do późna w nocy i pije herbatę. Zaś drugiego dnia rano, nie pozna cię, odmówi przyjęcia tabletek twierdząc, że chcesz go otruć. Co więcej, może się to zmieniać z godziny na godzinę. Można oszaleć, prawda?

Dlatego zadbaj o swoje zdrowie psychiczne i przede wszystkim poproś o pomoc. Nieważne czy zajmujesz się matką, ojcem,  dziadkiem czy wujkiem. Poszukaj rodzeństwa, siostrzeńców, szwagrów- kogokolwiek. Jeżeli osoba nie ma żadnych krewnych oprócz Ciebie, idź do Miejskiego/ Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej. Ośrodki te organizują i świadczą usługi
opiekuńcze (także te specjalistyczne). Z pewnością taka pomoc odciąży Cię, da chwilę wytchnienia- to się bardzo przyda. Warto nawet wynająć opiekunkę i spędzić trochę czasu wśród ludzi, wyjść z domu. Może wśród sąsiadów znajdzie się pomocna dusza?

Jeżeli czujesz taką potrzebę- udaj się do psychologa i poszukaj grup wsparcia. Ludzie, poprzez opowiedzenie swoich historii, a także swoich poczynań, mogą Ci bardzo pomóc. Nie jesteś z tym sam/a!

W momencie, kiedy senior wymaga opieki specjalistycznej lub całodobowej, a Ty nie jesteś w stanie mu tego zapewnić,
może warto pomyśleć o usługach domów spokojnej starości, np.: http://www.domyopiekiolimp.pl/. Plusem takich ośrodków jest opieka w każdej chwili, na miejscu jest wykwalifikowana kadra, która w razie potrzeby interweniuje.

Nawet jeżeli Twoi rodzice, czy dziadkowie trafią do domu spokojnej starości- odwiedzaj ich. Seniorzy bardzo potrzebują zainteresowania, nie można ich lekceważyć. Wiadomo, że każdy z nas ma pracę, swoje rodziny, obowiązki. Postaraj się, tak zorganizować, aby udało się choć chwilę poświęcić na spotkanie.